تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن بر برخی از شاخص های آسیب دستگاه ادراری ناشی از یک جلسه فعالیت حاد

چکیده هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن بر برخی نشانگرهای کارکردی کلیه بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود. در این تحقیق 20 مرد سالم غیر فعال (سن:50/2±95/23 سال، وزن: 46/6±85/73 کیلوگرم و قد: 75/4±174 سانتی متر) شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد ( 200 متر راه رفتن، 600 متر دویدن با 60 درصد hrr، 1500 متر دویدن با 85 درصد hrr، 600 متر دویدن با 60 درصد hrr و 200 متر راه رفتن ) نمونه گیری ادرار به منظور تعیین میزان هماچوری، پروتئینوری ، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین انجام شد و سپس آزمودنی های گروه تجربی برای مدت هشت هفته و هفته ی سه جلسه به تمرینات تداومی دویدن پرداختند، اما آزمودنی های گروه کنترل در این مدت تحت هیچ برنامه ی تمرینی قرار نگرفتند. بعد از مدت هشت هفته، مجدداً نمونه گیری ادرار قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد جهت اندازه گیری متغیرها گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون فریدمن، تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و t مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق در میزان هماچوری، پروتئینوری و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد افزایش نشان داد ( 05/0 >p ). ازطرفی نتایج تحقیق کاهش معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه حاد در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین تداومی دویدن نشان داد ( 05/0 p< ). همچنین تفاوت معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه حاد پس از 8 هفته تمرین تداومی دویدن بین دو گروه مشاهده شد (05/0 p< ). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که هشت هفته تمرین تداومی دویدن احتمالا سبب ایجاد سازگاری و کاهش میزان هماچوری، دفع پروتئین، کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد می شود.